Są sytuacje, w których spotykają się dwie specjalistyczne dziedziny: prawo i medycyna. Zwykle dzieje się tak w trudnych momentach, takich jak naruszenie zdrowia poprzez tzw. błąd w sztuce lekarskiej. Warto znać wtedy podstawowe prawa pacjenta. Jednym z nich jest prawo do dokumentacji medycznej.
Rozporządzenie o dokumentacji medycznej chroni interesy pacjenta
Wszelkie dane dotyczące opieki nad pacjentem w zakładzie opieki zdrowotnej (czyli np. w szpitalu albo przychodni) muszą być odpowiednio przechowywane przez administratora placówki. Wynikający z rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania obowiązek obejmuje także prywatną praktykę lekarską.
Zgodnie z przepisami, informacje należy gromadzić i przechowywać w formie pisemnej lub elektronicznej i zadbać o ich skuteczne zabezpieczenie przed wpadnięciem w niepowołane ręce. Każdy wpis w karcie leczenia pacjenta musi być podpisany przez lekarza i datowany. W żadnym wypadku nie wolno też usunąć jakiejkolwiek informacji z historii choroby lub o podjętych czynnościach medycznych.
Prawo do dokumentacji medycznej – na czym polega
Jak długo obowiązuje prawo do dokumentacji medycznej? Zasadą jest, że dokumentację medyczną trzeba przechowywać przez 10 lat. Wyjątkiem są sytuacje, w których podczas pobytu w szpitalu, przychodni czy prywatnym gabinecie doszło do zgonu pacjenta, uszkodzenia jego ciała albo zatrucia. Administrator danych jest wtedy zobowiązany do przechowywania dokumentacji przez 30 lat.
Warto też podkreślić, że prawo pacjenta do dokumentacji medycznej to jego prawo podstawowe. Informacje go dotyczące trzeba więc udostępnić na jego żądanie bezwarunkowo – zarówno kategorię informacji wewnętrznych (np. wyniki badań lub zastosowane leki), jak i tzw. dane zewnętrzne (np. skierowania na badanie).
Kogo uprawnia ww. rozporządzenie Ministra Zdrowia?
Sam pacjent nie zawsze jest w stanie uzyskać dostęp do akt. Prawo do dokumentacji medycznej przysługuje więc nie tylko jemu samemu (osobie, która ukończyła 18 lat i jest pacjentem), ale także przedstawicielom ustawowym osób małoletnich (np. rodzicom) i osób ubezwłasnowolnionych. Zażądać dokumentacji może też po prostu osoba upoważniona przez pacjenta (w przypadku śmierci pacjenta także osoby mu bliskie lub przedstawiciele ustawowi).
Czy zawsze trzeba wykorzystywać prawo do dokumentacji medycznej?
Nie. Potrzeba wglądu w dokumentację medyczną pojawia się zazwyczaj wtedy, gdy chcemy skonsultować leczenie z innym specjalistą lub w poważniejszych sytuacjach. Dokumentacja medyczna to kluczowy dowód w sprawach o „błąd w sztuce”, o zadośćuczynienie albo o odszkodowanie.
Uwaga. Ani lekarz, ani administracja szpitala (bądź innego zakładu opieki zdrowotnej) nie mogą ani odmówić, ani utrudniać realizacji prawa pacjenta do dokumentacji medycznej. W przypadku zderzenia się z pytaniem „Po co Panu/Pani te dokumenty”, należy powołać się na swoje ustawowe uprawnienie i przypomnieć, że wyjaśnianie swoich zamiarów nie leży w zakresie obowiązków pacjenta.
Wsparcie prawne w sprawach medycznych
W poważnych przypadkach naruszeń praw pacjenta lub innych sprawach medycznych, warto sięgnąć po pomoc prawników wyspecjalizowanych w tej szczególnej dziedzinie. Doświadczeniem w tym zakresie wyróżnia się bolesławiecka kancelaria adwokacka ZSadwokaci. Skontaktuj się z nią, jeśli potrzebujesz pomocy ekspertów.
Źródło zdjęcia głównego: unsplash.com Licencja: https://unsplash.com/license